ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ!

Μάλλον ταιριάζει απολύτως στην παρούσα κυβέρνηση και στα στελέχη της ο τίτλος του "ποστ". Διότι με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο βάζουν όχι ένα χέρι, αλλά ΟΛΟΙ τα χέρια τους στα ασφαλιστικά μας ταμεία και μας κλέβουν τα αποθεματικά. Συνεπώς, ορθά τους λέω ΚΛΕΦΤΕΣ! Αλλά ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του ζουν σε άλλο πλανήτη και δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τα καθημερινά προβλήματα κι ούτε να νιώσουν την αγωνία των πολιτών. Μια γυναίκα, η Πάλλη-Πετραλιά, ανέλαβε να φέρει ένα νομοσχέδιο στη Βουλή που καταδικάζει τις γυναίκες! Αύριο, 8 Μαρτίου, που είναι μια μέρα αφιερωμένη στη ΓΥΝΑΙΚΑ, τι θα πει ο Καραμανλής και οι ψηλομύτες γυναίκες του κόμματός του; Το κύριο άρθρο της εφημερίδας "Έθνος", με τίτλο "Υποσχέσεις και πράξεις" αποτυπώνει την τραγικότητα της σημερινής κατάστασης:

ΡΕΣΙΤΑΛ αναξιοπιστίας του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή αποδεικνύεται τελικά το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αφού όλες οι διαβεβαιώσεις του -τόσο οι προεκλογικές όσο και οι μετεκλογικές- έχουν διαψευστεί με τον πιο οικτρό τρόπο από μια σειρά διατάξεων, οι οποίες σαρώνουν κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών και πλήττουν ομάδες ασφαλισμένων που αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες μέλη.

ΤΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ τρία «δεν» του πρωθυπουργού εντάχθηκαν και επίσημα από χθες στην κατηγορία των αναρίθμητων υποσχέσεων που απλόχερα είχε σκορπίσει η Νέα Δημοκρατία, αλλά ουδέποτε ετήρησε. Εκείνο που πλέον ισχύει είναι ότι τα όρια ηλικίας ανεβαίνουν, το ύψος των χορηγούμενων συντάξεων μειώνεται, και τα ασφάλιστρα, όπως ήδη έχει δείξει η περίπτωση του ΤΕΒΕ, θα αυξηθούν μέσα στο προσεχές διάστημα.

ΩΣΤΟΣΟ, οι διαψεύσεις των πρωθυπουργικών διαβεβαιώσεων δεν σταματούν εδώ. Μόλις χθες χαρακτήρισε ως «ήπιες» τις περιλαμβανόμενες στο νομοσχέδιο ρυθμίσεις, αλλά φυσικά και στην περίπτωση αυτή μόνο την αλήθεια δεν είπε. Οπως, άλλωστε, δεν είπε την αλήθεια όταν μιλούσε για «προνομιούχους» και εννοούσε προφανώς τις μητέρες, ή για «υψηλοσυνταξιούχους» και προωθούσε διατάξεις με τις οποίες περικόπτονται οι ήδη γλίσχρες συντάξεις εκατοντάδων χιλιάδων ασφαλισμένων.

ΕΙΧΑΜΕ έγκαιρα διαπιστώσει και υπογραμμίσει ότι η κυβέρνηση σπέρνει ανέμους με τις διατάξεις που έδειχνε ότι σχεδίαζε να προωθήσει. Και το ίδιο είχαν υποδείξει και όλοι οι ασχολούμενοι με το ασφαλιστικό ζήτημα, παραθέτοντας μάλιστα και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να βελτιωθεί η ασφαλιστική πραγματικότητα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, όμως, απέφυγε και εισηγήσεις να δεχτεί και διαφορετικές απόψεις να συζητήσει. Αρνήθηκε ουσιαστικά τον διάλογο, επέμεινε στις αδιέξοδες εμμονές της και οδηγεί τελικά τα πράγματα στα άκρα, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ποτέ και πουθενά δεν στάθηκαν μεταρρυθμίσεις αν δεν είχαν τη συναίνεση ή έστω την ανοχή των ενδιαφερομένων.

ΚΑΙ, ΦΥΣΙΚΑ, τις συνέπειες της εμμονής βιώνει πλέον με διάφορους τρόπους ο τόπος. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι χαρακτηριστική απόδειξη.