Ο Καραμανλής σε άλλον πλανήτη!

Αντάρτικο για τα ταμεία. Μένουν χωρίς ιατρική περίθαλψη 500.000 πολίτες με λίγα ένσημα του ΙΚΑ! Με προσφυγές στα δικαστήρια, συλλογή υπογραφών και κινητοποιήσεις σε κάθε ταμείο όταν θα προωθούνται εκεί οι νέες ρυθμίσεις απαντούν οι εργαζόμενοι. Την ίδια στιγμή αποκαλύπτεται ότι ασφαλισμένοι με λιγότερα από 100 ένσημα το χρόνο (αντί για 50 ώς τώρα) χάνουν την ιατροφαρμακευτική κάλυψη...

Πρόκειται δηλαδή για μια επίθεση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας εναντίον των κατακτήσεων των εργαζομένων και γενικώς του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση του Καραμανλή φέρεται αποφασισμένη ν αψηφίσει τον αντιλαϊκό νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, κάνοντας την... κουφή! Είναι προφανές ότι και ο πρθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησής του ζουν σε άλλο πλανήτη. Η λαϊκή πλειοψηφία είναι εναντίον τού νομοσχεδίου.

Τι μέλλει γενέθαι; Κανείς δεν ξέρει... Μάλλον όμως η θλιβερή μειοψηφική κυβέρνηση του Καραμανλή θα υπερψηφίσει το νομοσχέδιο (ακόμη και κάτι μάγκες του γλυκού νερού, όπως ο βουλευτής Μανώλης που βγαίνει στα τηλεπαράθυρα και κάνει τον επαναστάτη).

Η πρόταση του Συνασπισμού, με τη συμπόρευση σύσσωμης της αντιπολίτευσης, για τη διενέργεια δημοψηφίσματος στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο μετά την ψήφισή του, έχει προδιαγεγραμμένη την απόρριψή της. Το Σύνταγμα απαιτεί 180 ψήφους για να γίνει δεκτή μια τέτοια πρόταση. Συνεπώς, είναι φανερό ότι ο Αλαβάνος γνώριζε εκ προοιμίου ότι η πρότασή του ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα και τίποτε περισσότερο. Το να λέμε ότι «δημιούργησε» εν σπέρματι μια «προοδευτική πλειοψηφία», η οποία ενδεχομένως στο μέλλον να πρωτοστατήσει, είναι μάλλον ουτοπικό.

Όμως, σημειώνει σε άρθρο του ο Θανάσης Τεγόπουλος (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 23/3/2008), θέτει όμως ένα καίριο ζήτημα: την ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος με πρόβλεψη υποχρεωτικής χρήσης των δημοψηφισμάτων και για κοινωνικά ζητήματα και για την ίδια τη διαδικασία αναθεώρησής του. Ουτοπική σήμερα, η πρόταση για δημοψήφισμα εμπεριέχει την υπόσχεση μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας να την πραγματοποιήσει αύριο. Στο κάτω-κάτω, όπως έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ, πρόοδος είναι η πραγμάτωση της ουτοπίας...

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!