Συναισθηματικά φορτισμένο το καλλιτεχνικό μνημόσυνο στον Νίκο Κούρκουλο, που διοργανώθηκε από το Εθνικό Θέατρο στο «Ρεξ» τη Δευτέρα το βράδυ. Τι κι αν ήταν μια ερασιτεχνική, άρον άρον συρραμμένη εκδήλωση, που ανατέθηκε την τελευταία στιγμή στον Δημήτρη Λιγνάδη; Από μόνη της η μαγνητοσκοπημένη μορφή του τέως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού να χτυπά το χέρι με πυγμή στο τραπέζι, μιλώντας σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις για τα μεγάλα οράματά του, ήταν αρκετή... [Ελευθεροτυπία, 10-5-2007]
Να τιμηθεί ο Κούρκουλος που διετέλεσε επί όσα χρόνια διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, αλλά βρε παιδιά με "μια ερασιτεχνική, άρον-άρον συρραμμένη εκδήλωση"; Πώς το επέτρεψε ο νέος άρχων του Εθνικού; Για έναν Κούρκουλο - που τέλος πάντων έκανε τα αυτονόητα! Μήπως είναι υπερβολές να λέμε "για τα μεγάλα οράματά του"; Ποια "οράματα"; Μερικές φορές όλα αυτά μου θυμίζουν, κατά κάποιο τρόπο, το "ο βασιλιάς είναι γυμνός". Όλοι τον βλέπανε και μόνο ένα παιδάκι το φώναξε, αφού όλοι οι άλλοι κάνανε τα στραβά μάτια! Πάντως, απ' ό,τι διάβασα στις εφημερίδες, ο Χουβαρδάς εξελίσσεται σε μονάρχη... Κατάργησε τον Στάθη Λιβαθινό -της Πειραματικής Σκηνής-, που «έχτισε ένα μικρόκοσμο στην κοινωνία του Εθνικού», και με τον οποίο έγινε προσπάθεια για να παραμείνει αλλά δεν «βρέθηκε η κοινή φόρμουλα»! Τώρα καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνουν αυτά. Κατά την παρουσίαση του προγράμματος 2007-08 ο Χουβαρδάς είπε ότι «το Εθνικό θα πρέπει να 'ναι ανοιχτό σε όλο τον κόσμο, με ένα αληθινά εναλλασσόμενο ρεπερτόριο». Δηλαδή πριν ήταν κλειστό; Από τη μια πλευρά εξυμνούμε το έργο του προκατόχου κι από την άλλη το καταργούμε! Πάντως αυτό ποου βλέπουμε είναι ότι το Εθνικό Θέατρο εξελίσσεται σε ένα νέο... "Αμόρε"! Αυτό ήταν το ζητούμενο για το πρώτο θέατρο της χώρας; Δεν προκαταλαμβάνω, αλλά δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία ορισμένων δημοσιογράφων, όπως αυτή: "Νέος άνεμος φυσά στο Εθνικό Θέατρο. Ριζικής ανανέωσης, πολυφωνίας, νέων δυνάμεων, καινούργιων προτάσεων και ενδιαφερουσών συνεργασιών και ζυμώσεων..." (Έθνος, 10/5/2007) . Ότι φυσά νέος άνεμος, δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ζήτημα είναι μήπως πρόκειται για τσουνάμι...
Να τιμηθεί ο Κούρκουλος που διετέλεσε επί όσα χρόνια διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, αλλά βρε παιδιά με "μια ερασιτεχνική, άρον-άρον συρραμμένη εκδήλωση"; Πώς το επέτρεψε ο νέος άρχων του Εθνικού; Για έναν Κούρκουλο - που τέλος πάντων έκανε τα αυτονόητα! Μήπως είναι υπερβολές να λέμε "για τα μεγάλα οράματά του"; Ποια "οράματα"; Μερικές φορές όλα αυτά μου θυμίζουν, κατά κάποιο τρόπο, το "ο βασιλιάς είναι γυμνός". Όλοι τον βλέπανε και μόνο ένα παιδάκι το φώναξε, αφού όλοι οι άλλοι κάνανε τα στραβά μάτια! Πάντως, απ' ό,τι διάβασα στις εφημερίδες, ο Χουβαρδάς εξελίσσεται σε μονάρχη... Κατάργησε τον Στάθη Λιβαθινό -της Πειραματικής Σκηνής-, που «έχτισε ένα μικρόκοσμο στην κοινωνία του Εθνικού», και με τον οποίο έγινε προσπάθεια για να παραμείνει αλλά δεν «βρέθηκε η κοινή φόρμουλα»! Τώρα καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνουν αυτά. Κατά την παρουσίαση του προγράμματος 2007-08 ο Χουβαρδάς είπε ότι «το Εθνικό θα πρέπει να 'ναι ανοιχτό σε όλο τον κόσμο, με ένα αληθινά εναλλασσόμενο ρεπερτόριο». Δηλαδή πριν ήταν κλειστό; Από τη μια πλευρά εξυμνούμε το έργο του προκατόχου κι από την άλλη το καταργούμε! Πάντως αυτό ποου βλέπουμε είναι ότι το Εθνικό Θέατρο εξελίσσεται σε ένα νέο... "Αμόρε"! Αυτό ήταν το ζητούμενο για το πρώτο θέατρο της χώρας; Δεν προκαταλαμβάνω, αλλά δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία ορισμένων δημοσιογράφων, όπως αυτή: "Νέος άνεμος φυσά στο Εθνικό Θέατρο. Ριζικής ανανέωσης, πολυφωνίας, νέων δυνάμεων, καινούργιων προτάσεων και ενδιαφερουσών συνεργασιών και ζυμώσεων..." (Έθνος, 10/5/2007) . Ότι φυσά νέος άνεμος, δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ζήτημα είναι μήπως πρόκειται για τσουνάμι...
No comments:
Post a Comment