ΑΥΤΙΑ, ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ!

Ο Αυτιάς θα μας κάνει σε λίγο να περπατάμε στο δρόμο και να ξερνάμε. Λέει τέτοιες σαχλαμάρες, και ανοησίες που επειδή σκέφτομαι λογικά (δηλαδή, δεν έχω λεφτά ν' αγοράσω άλλη) δεν σπάω την τηλεόραση! Έβγαλε ένα ζευγάρι στην τηλεόραση για να ευχαριστήσουν όλοι μαζί τον πρωθυπουργό που διέθεσε αεροπλάνο για το παιδί τους να πάει στο εξωτερικό να θεραπευτεί, να ευχαριστήσουν τον Αβραμόπουλο, τον Αγγελόπουλο... Πέντε λεπτά παρακολούθησα την συγκεκριμένη ακπομπή και αναγούλιασα. Αυτιά, μπλέξατε τα δίδυμα του Καραμανλή με τα δίδυμα του Κερατσινίου, και σε λίγο θα κρατάμε και το κύπελο των δακρύων γιατί πολύ στο δακρύβρεχτο το έχεις ρίξει!

Ρε Αυτιά, η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να τα κάνει αυτά. Αλλά μη μας πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το αεροπλάνο είναι ιδιοκτησίας Καραμανλή ή το πλήρωσε από την τσέπη του; Το "ευχαριστώ" θα πρέπει να απευθύνεται στον ελληνικό λαό που πληρώνει κι όχι στον κάθε πολιτικάντη ή (άκουσον, άκουσον) στην γυναίκα σου που σήκωσε το τηλέφωνο στα μεσάνυχτα και σε σένα που έβαλες πλώρη για τη Βουλή κι έχεις μπλέξει τη δημοσιογραφία με την πολιτική (ποια πολιτική, δηλαδή - αυτό δεν είναι πολιτική, αλλά καιροσκοπισμός). Αυτιά, άφησε ήσυχη τη δημοσιογραφία κι αν θέλεις να πολιτευτείς με οποιαδήποτε Δεξιά, να παρατήσεις τη δημοσιογραφία και να βγεις να παλέψεις.

Αυτιά, κόψε τις σκηνοθεσίες, γιατί η εκπομπή με τους παπούδες μύριζε από μακριά ότι ήταν στημένη. Άντε να μπεις στη Βουλή να ησυχάσει κι ο κόσμος από το καθημερινό πρωινό μελόδραμα - όπου βέβαια είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής και ο σκηνοθέτης. Και να δούμε αν και τότε θα σηκώνεις τα τηλέφωνα στα βαθιά μεσάνυχτα!

ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ή ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ;

Διάβασα ένα "ρεπορτάζ" του κατά τα άλλα εξαιρετικού Απόστολου Διαμαντή και με τίτλο "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ TV", ο οποίος γράφει:

Όποιος παρακολούθησε την ημερίδα για τη σχέση ΜΜΕ και πολιτισμού, δεν είχε παρά μία επιλογή γυρνώντας σπίτι: να πετάξει τη συσκευή του! Η ημερίδα της ΕΣΗΕΑ περί της σχέσης μέσων μαζικής ενημέρωσης και πολιτισμού είχε μια πρωτοτυπία: τη μαζική επίθεση γνωστών δημοσιογράφων των πολιτιστικών ενθέτων εναντίον της τηλεόρασης, ως καταστροφέα του πολιτισμού! Αυτή η πραγματικά ενδιαφέρουσα άποψη, το ότι δηλαδή η τηλεόραση σκοτώνει τον πολιτισμό, αναπτύχθηκε τόσο διεξοδικά από τους ομιλητές, που όποιος παρακολούθησε όσα λέχθηκαν στην ημερίδα δεν θα πρέπει να είχε άλλη επιλογή, από το να κλείσει οριστικά την οθόνη του. Ας σταχυολογήσουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα από αυτήν την κριτική: «Τι είναι το δελτίο ειδήσεων των 8; Το πετράδι του τηλεοπτικού στέμματος. Η τηλεόραση είναι η χωματερή των πολιτιστικών προϊόντων» (Μαριάννα Τζιαντζή). «Η τηλεόραση είναι ο πολτός του life style. Είναι ο πόλεμος των άστρων και φταίνε οι δημοσιογράφοι γι' αυτόν τον τηλεοπτικό σκουπιδότοπο» (Αριστούλα Ελληνούδη). «Η τηλεόραση είναι ο θίασος που προσφέρει καθημερινά νέο έργο» (Ρένα Θεολογίδου). «Πόλεις, πολίτης, πολιτισμός, πόλισμαν. Η CIA έχει διεισδύσει στο χώρο» (Περικλής Κοροβέσης).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΑΛΗΘΕΙΑ, αυτός ο πολιτισμός τον οποίο σκοτώνει η τηλεόραση; Ο γάλλος Φιλίπ Ντουστ Μπλαζί, υπουργός του Σιράκ, είπε κάποτε πως «μοιάζει ο πολιτισμός με την εθνική οδό: κανείς δεν τολμάει να μπει στο αντίθετο ρεύμα». Πολιτισμός, δηλαδή, είναι, υπ' αυτήν την έννοια, όλες οι κυρίαρχες ιδέες περί τέχνης και γραμμάτων. Η κατεστημένη, δηλαδή, πνευματική τάξη, των μορφωμένων ανθρώπων. Επομένως, κινείται εξ ορισμού σε αντίθετη λογική με την τηλεόραση. Η οποία είναι η τάξη του μέσου ανθρώπου, όχι της πνευματικής ελίτ. Αρα, τηλεόραση και πολιτισμός δεν πάνε μαζί.

Υπάρχει, λοιπόν, βαθύ μίσος μεταξύ τους. Πιάνω κουβέντα με τη Μικέλα Χαρτουλάρη των «Νέων», που μου δίνει τη δική της εξήγηση, εδώ, στην ημερίδα της ΕΣΗΕΑ: «Το πρόβλημα δεν είναι η τηλεόραση. Είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το πολιτιστικό προϊόν έγινε μαζικό προϊόν, έχει απλωθεί. Αφορά τον πολύ κόσμο. Επομένως, θα πρέπει οι εφημερίδες και τα κανάλια να επεξεργαστούν νέες ιδέες. Εμείς στην Ελλάδα αρκούμαστε ακόμη σε μάλλον απλοϊκές μορφές, σε στήλες που απευθύνονται σε εξειδικευμένο κοινό. Η κατάσταση, όμως, είναι δυναμική. Πολιτισμός δεν είναι η κριτική βιβλίου ή δίσκου μόνον. Είναι να παρεμβαίνεις πάνω στην καθημερινή ζωή».

Να παρεμβαίνεις, σωστό είναι αυτό. Η τηλεόραση δεν παρεμβαίνει; Φυσικά. Άρα, παράγει πολιτιστικό προϊόν. Όλες αυτές οι κωμικές σειρές των ιδιωτικών καναλιών δεν παράγουν πολιτισμό; Δεν έχουν αντικαταστήσει τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο; Οι ειδήσεις δεν είναι το τηλεοπτικό καφενείο; Είναι. Επομένως;

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ μάλλον βρίσκεται στο γούστο. Για μια ειδική πνευματική τάξη (των ελλήνων δημοσιογράφων), ωστόσο, όλο το λαϊκό προφίλ της ελληνικής τηλεόρασης είναι καταδικαστέο.

Ωραία τα γράφει ο κ. Διαμαντής. Αλλά, τουλάχιστον στον τομέα του πολιτισμού και σε ορισμένους από τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τα πολιτιστικά, ας μου επιτραπεί να πω ότι προτιμότερη είναι η τηλεόραση με τα σκουπίδια της! Προτιμώ να ψάχνω μέσα στα σκουπίδια - που είναι σκουπίδια - παρά να κάνω τον εστέτ ανατρέχοντας στις εξυπνάδες, ας πούμε, της κυρίας Χαρτουλάρη και στη διατεταγμένη πρόταση για το ποιοι είναι λογοτέχνες και ποιοι δεν είναι. Όλοι ξέρουν ότι οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στις 3-4 μεγάλες εφημερίδες έχουν κάποιους που λέγονται "κριτικοί", οι οποίοι κρατούν τσεκούρι και τσεκουρώνουν ή αποθεώνουν!

Δηλαδή, χρειάστηκε μια ημερίδα για να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι που κουλαντρίζουν σήμερα την τηλεόραση ενδιαφέρονται μονάχα για τα σκουπίδια; Δεν θα φιλολογήσω και πολύ, αλλά μόνο θα πω ότι η τηλεόραση ως "μέσο" είναι ένα σπουδαίο τεχνολογικό επίτευγμα του ανθρώπινου μυαλού. Απλώς τα προβλήματα αρχίζουν από τον τρόπο χρήσης...

Και για να επανέλθω: δηλαδή, οι δημοσιογράφοι που καθοδηγούν το αναγνωστικό κοινό για το καλό βιβλίο, το ποιοτικό βιβλίο κ.λπ., κάνουν καλά τη δουλειά τους; Η συζήτηση μου θύμισε εκείνο που λένε όταν ο τσοπάνης έβαλε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα! Δεν είναι αναμάρτητοι οι δημοσιογράφοι που χαράσσουν κατευθύνσεις στο λογοτεχνικό ορίζοντα ή προκρίνουν κάποιους ή κάποιες για βραβεία, διαφημίζουν με τον τρόπο τους τα βιβλία συγκεκριμένων εκδοτικών οίκων και προωθούν συγκεκριμένους λογοτέχνες. Είναι κάποια κυκλώματα που δεν είναι πλέον άγνωστα αλλά ποιος έχει όρεξη να ασχληθεί μαζί τους; Το ενδιαφέρον μας αρχίζει από τη στιγμή που υπεισέρχεται ο παράγων "κράτος" και μοιράζονται εκατομμύρια...

Είπα ότι φταίνε οι άνθρωποι που κουλαντρίζουν την τηλεόραση, δηλαδή οι καναλάρχες που θέλουν τηλεθέαση πάση θυσία, αλλά είναι και οι δημοσιογράφοι που τους υπηρετούν. Να μην αναφέρω ονόματα. Απλώς θα δείτε τα προγράμματα, ποιοι κάνουν τις πρωινές μπούρδες με καλημέρες, καλησπέρες, καφέδες και πορτοκαλάδες, ποιοι λένε τις ειδήσεις και τις σχολιάζουν...

ΒΡΑΒΕΙΑ, ΒΡΑΒΕΙΑ, ΒΡΑΒΕΙΑ...

Μετά τα θεατρικά βραβεία (ων ουκ έστιν αριθμός), ακολουθούν τα λογοτεχνικά βραβεία (ων ουκ έστιν αριθμός). Εγώ, πάντως, δηλώνω εξαρχής ότι επειδή δεν είμαι συγγραφέας και συνεπώς δεν προσδοκώ κανένα βραβείο, δικαιούμαι να γράφω ό,τι θέλω. Άλλοι δεν δικαιούνται, διότι καιροφυλακτούν για κανά βραβειάκι! Κι απ' αυτούς που γράφουν στα κάθε είδους blog, το ένα τους μάτι είναι στο βραβείο...

Τώρα πήρα αφορμή από τα βραβεία του συμπαθέστατου "Διαβάζω" - πρόκειται για ένα περιοδικό που μάλλον έχει καταστεί θεσμός και δεν θα μπορούσα να του αρνηθώ τη δυνατότητα να δίνει βραβεία. Αλλά βρε παιδί μου, μ' αυτές τις επιτροπές έχω μια απορία που μάλλον δεν πρόκειται να λυθεί ή να απαντηθεί. Όταν καταλήγουν σε κάποια βιβλία, αυτό σημαίνει ότι κάθησαν επί ένα χρόνο και διάβαζαν τα μυθιστορήματα, τα διηγήματα, τα ποιήματα, τα δοκίμια... όλα όσα κυκλοφόρησαν; Δεν το πιστεύω αυτό. Κανείς δεν το πιστεύει.

Γι' αυτό μου φαίνονται αστείοι, για να μην πω γελοίοι, όταν διάφοροι ποζάτοι απολαμβάνουν τους πανηγυρισμούς της παρέας, όταν οι κάθε είδους οπαδοί χειροκροτούν και ο ένας λιβανίζει τον άλλον. Μας αρέσει ο Κουμανταρέας, καλός συγγραφέας, αποπνέει ήθος, ή ο Σουρούνης ή δν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος ή ποια άλλη, αλλά σύμφωνα με τη λογική μας μπορεί να υπάρχουν και άλλοι καλύτεροι!

Διάβαζα σε μια εφημερίδα για την απήχηση της εκπομπής που συντονίζει ο Μπερνάρ Πιβό και η γνώμη των περισσότερων είναι ότι θα έπρεπε να απευθύνεται μάλλον σε ξενόγλωσσο κοινό και όχι στο ελληνικό. Ίσως να είναι και έτσι. Όμως οι απόψεις κάποιων συγγραφέων έβγαζαν χολή για τους συγγραφείς που συμμετείχαν στην εκπομπή και οι οποίοι μιλούν γαλλικά! Ξαφνικά ένιωσα την Γαλανάκη οργισμένη ή την Αμάντα Μιχαλοπούλου να εκνευρίζεται... Δηλαδή, όταν κάτι άλλο γίνεται ερήμην τους, τότε αλλάζουν τροπάριο. Αυτή είναι η μικρή κοινωνία των λογοτεχνών που αγωνίζονται, κάθε στιγμή, να περιφρουρήσουν τα κεκτημένα μη τυχόν και παρεισφρύσει κάποιος με άλλα χνώτα...

Η ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ...

Την Τετάρτη 25 Απριλίου παρακολούθησα τυχαία μια εκπομπή με τον ανόητο τίτλο "Έχει γούστο" που παρουσιάζει η κυρία Μπήλιω Τσουκαλά, η οποία και μιλούσε μαζί με την κυρία Σταυρούλα Παπασπύρου για τα βιβλία του Νίκου Θέμελη και του Τάκη Θεοδωρόπουλου. Ακούγοντας την κυρία Παπασπύρου, νόμιζα ότι ακούω παπαγαλάκι! Αυτά που έλεγε τα έχω διαβάσει ουκ ολίγες φορές στις εφημερίδες και η εκστρατεία του εκδοτικού οίκου φαίνεται ότι πέτυχε.

Μόλις ανακοινώθηκε η έκδοση του βιβλίου έγινε χαμός. Κατεβατά στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα και τώρα στην κρατική τηλεόραση. Η κυρία Παπασπύρου ανέπτυξε εν ολίγοις την υπόθεση του μυθιστορήματος και, μεταξύ άλλων, είπε ότι μέχρι εκείνη την ημέρα έχουν πουληθεί (αν δεν με απατά η μνήμη μου) 25.000 βιβλία!

Έγραψε στην Ελευθεροτυπία η κυρία Β. Γεωργ.[ακοπούλου]: «Το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Θέμελη, Μια ζωή δυο ζωές (Κέδρος), μέσα σε μία μόλις εβδομάδα κυκλοφορίας πούλησε 25 χιλιάδες αντίτυπα…»!

Διαβάζουμε στην Καθημερινή: "Η πρώτη τοποθέτηση του νέου του βιβλίου στα βιβλιοπωλεία είναι 16 χιλ. αντίτυπα..."

Μήπως μπορεί ο εκδοτικός οίκος να μας πει πόσα βιβλία ρίχτηκαν στην αγορά από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας και πόσα πουλήθηκαν, με βάση τα τιμολόγια μέχρι τη μέρα που η κυρία Παπασπύρου ανακοίνωσε από τη ΝΕΤ τον αριθμό των 25.000 αντιτύπων;

Αυτό που έχει γίνει πλέον προκλητικό και μπορούμε να διακρίνουμε είναι η αυθαιρεσία των ανθρώπων που δουλεύουν στο κύκλωμα συγγραφέας - βιβλίο - εκδοτικός οίκος - κριτική - εφημερίδα...

Δεν θα κρίνω την ποιότητα των βιβλίων του Θέμελη και του Θεοδωρόπουλου, αλλά δεν αντέχω τις από καθέδρας εκτιμήσεις ορισμένων που έχουν αυτοανακηρυχθεί θεματοφύλακες των λογοτεχνικών οσίων και ιερών του τόπου. Και ξέρετε πώς μάχονται; Δεν ασχολούνται μαζί σου - σιωπούν!

Μπορεί να μου πει κάποιος τι συνέβη κι όλοι άρχισαν να γράφουν για το βιβλίο του Θέμελη; Πριν καλά-καλά κυκλοφορήσει, οι δημοσιογράφοι-κριτικοί είχαν ξαπλώσει νωχελικά τα σεντόνια τους στις σελίδες με τις απέραντες υμνολογίες! Παραθέτω ένα απάνθισμα τίτλων όπου μπορείτε να ανατρέξετε και σχετικά να διαβάσετε. Προς Θεού, δεν έχουμε τίποτε με τους συναδέλφους. Τη δουλειά τους κάνουν. Αλλά... Σα να δόθηκε μια αόρατη εντολή κι όλοι κι όλες άρχισαν να διαβάζουν πυρετωδώς τον Θέμελη (όπως λίγο παλιότερα συνέβη και με τον Μάνο Ελευθερίου) για να γράψουν! Κύριε ελέησον. Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε και κανένα άλλο βιβλίο. Δεν το βλέπω αυτό πιθανό γιατί σας βολεύει η μασημένη τροφή. Τολμάτε να πάτε σ' ένα βιβλιοπωλείο και ν' αρχίσετε να ψάχνετε στις προθήκες; Ξέρετε πόσα βιβλία είναι καλύτερα από εκείνα που βάζετε στους ηλίθιους καταλόγους σας;

«Μια ζωή δυο ζωές» από τον Ν. Θέμελη (Η Καθημερινή)

"Οδυσσέας, ταξιδευτής και παράλληλα πολίτης". Της Τέας Βασιλειάδου (Ημερησία)

"Εμπιστοσύνη" Β. Γεωργ.[ακοπούλου] (Ελευθεροτυπία, 27.3.2007)

"Δύο ζωές σε ένα βιβλίο" (Ελευθεροτυπία, 18.3.2007)

«Βλέπω γύρω μου κόσμο που θέλει να αλλάξει ζωή» της Δ.[ήμητρας] Ρ.[ουμπούλα] (Έθνος)

"Να δούμε θετικά τη μεταβατική εποχή μας". Συνέντευξη στην Όλγα Σελλά (Η Καθημερινή)

«Η κρίση ηλικίας πιάνει τους πάντες». Βασίλης Ρούβαλης (Ελευθεροτυπία)

"Φθινοπωρινή σονάτα. Νίκος Θέμελης: στροφή στο σήμερα με ήρωες τους «φωταδιστές» του εκσυγχρονισμού". Δημήτρης Μητρόπουλος (Τα Νέα)

"Κρίσιμη καμπή". Γιώργος Βιδάλης (Ελευθεροτυπία)

21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ...

Δεν ξέρω πότε θα βρεθεί ο τρόπος που θα "γιορτάζουμε" καταπώς πρέπει τις διάφορες επετείους. Θέλω να πω ότι έχω σιχαθεί κάθε χρονιά να διαβάζω για τη δράση των "πρωταγωνιστών" εκείνης της περιόδου. Έχει πλάκα που διάφοροι επώνυμοι βγάζουν κάποιες "περιπέτειές" τους την εποχή της χούντας. Όλοι τελικά έχουν δάφνες αντιστασιακές!

Η γελοιότητα των "διασήμων"...

Ρε θα τρελαθούμε! Τι μανία είναι αυτή κάποιων δημοσιογράφων και εκπομπών να βγάζουν στον αέρα αυτόν τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη! Λερώνει ρε... Μέχρι και ο Μαμαλάκης τον πήρε σε μια εκπομπή του και μιλάγανε για τη μάσα στον ελληνικό κινηματογράφο. Μόνο που τον βλέπω τον Τριανταφυλλίδη, μου τρέχουν τα σάλια, μπερδεύω τη γλώσσα μου... Δηλαδή, ο Τριανταφυλλίδης είναι προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης, του τραγουδιού, του κινηματογράφου, τι τέλος πάντων είναι [μην πω τίποτε άλλο...], που πλατς βγάζει τη μούρη του στην οθόνη και λέει τις αρλούμπες του;

Στο μεταξύ είδατε τον πρύτανη των τηλεοπτικών παρουσιαστών Χατζηνικολάου στον Alter, να λέει ότι θ' ακολουθήσει η εκπομπή «je t'aime» της Αννίτας Πάνια!!! Ο άνκορμαν που από κάποια φρόκαλα θεωρείται σπουδαίος μπλέχτηκε στα σκουπίδια. Το κατάλαβε; Ή κάνει πως δεν το καταλαβαίνει; [Δεν έχει καταλάβει ότι σε λίγο θα είναι στα αζήτητα]. Βέβαια, έφτασαν διάφοροι πολιτικοί να του κάνουν αβάντα για να δείξει ότι το κανάλι είναι σοβαρό. Με την Πάνια και τον Κουίκ, με τις διάφορες κουτσομπόλες κ.λπ.;

Θ' αρχίσω να πετάω γιαούρτια...

Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν βλέπω τους πολιτικούς στις κωλοεκπομπές του Σπύρου Παπαδόπουλου, της Σεμίνας Διγενή, του Άκη Παυλόπουλου, να γλεντάνε, να χορεύουν, να χαριεντίζονται, και γύρω μας να γίνεται της κακομοίρας...

Αυτό το παραμυθάκι ότι κι αυτοί είναι καθημερινοί άνθρωποι, να σταματήσει! Πληρώνονται από τον ελληνικό λαό για να έχουν συνεχώς τα μανίκια σηκωμένα και να δουλεύουν. Δεν υπάρχει χρόνος ελεύθερος για τους πολιτικούς, εκείνους δηλαδή που ασχολούνται με τα κοινά. Όταν κάποιος ασχολείται με τα κοινά, σημαίνει ότι είναι αφιερωμένος στο λαό. Τελεία και παύλα.

Μου φαίνεται πως θ' αρχίσω να παραφυλάω και ν' αρχίσω να πετάω γιαούρτια - το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Αλλά μου τη "δίνει" κι όταν τους βλέπω στην τηλεόραση να λέει ο ένας στον άλλον ότι "δεν μιλώ για σας, εσάς ξέρετε πόσο σας εκτιμώ" και διάφορα άλλα τέτοια δακρύβρεκτα. Έλεγα λοιπόν για τις εκπομπές εκείνες όπου γλεντάνε! Και οι οικοδεσπότες καλούν υποτίθεται κάποιους προβεβλημένους, τους οποίους βλέπει κανείς να εναλλάσσονται - τους βλέπεις πότε στη μια εκπομπή πότε στην άλλη. Με εκνευρίζει κι ο Παπαδόπουλος που καλεί τους ίδιους και τους ίδιους - τον σώζει καμιά φορά η θεματολογία των εκπομπών του. Άσε που καλεί διάφορα φρόκαλα δημοσιογράφους άλλων εκπομπών. Έχει πάρει μορφή επιδημίας να καλεί ο ένας τον άλλον σε διάφορες εκπομπές. Έτσι δεν υπάρχει περίπτωση ν' ακούσεις αρνητικές κουβέντες. Όλοι μιλάνε μεταξύ τους με τα καλύτερα λόγια...

Και το χειρότερο, οι διάφορες γκόμενες μας δείχνουν την προσωπικότητά τους που εστιάζεται από τη λεκάνη και κάτω - κι άλλες φορές στα πληθωρικά στήθη τους. Αυτά που λέω δεν είναι πουριτανισμός. Είναι μια πραγματικότητα που καθηλώνει τον κοσμάκη στην πολυθρόνα, γιατί αδυνατεί να βγει στον καθαρό αέρα. Η οικονομική δυσπραγία έχει δημιουργήσει ένα προλεταριακό κοινό που πάσχει πλέον από προβατισμό.

Να πω και το άλλο: ποιος τους είπε ότι σ' αυτές τις εκπομπές χορεύουν παραδοσιακούς χορούς; Στη χάση και στη φέξη πάει και κανένας σωστός άνθρωπος και δείχνει το σωστό δρόμο. Αλλά σε γενικές γραμμές αυτά που χορεύουν, στις περί ου ο λόγος εκπομπές, είναι "χοροί" που δε υπάρχουν, απλώς χορεύονται στα πανηγύρια - ό,τι τραγούδι και ν' ακουστεί, αυτοί πάνε μπρος-πίσω και η κάμερα μας δείχνει βυζιά, κώλους και πάει λέγοντας.

Ο Καραμανλής μας δουλεύει ψιλό γαζί!

Για άλλη μια φορά ο Καραμανλής έβαλε τη μαγνητοταινία και επανέλαβε τα γνωστά τετριμμένα, πεπαλαιωμένα και εκνευριστικά: «Δεν σταματούμε, δεν υποχωρούμε και δεν χαριζόμαστε σε κανέναν. Η μηδενική ανοχή είναι δέσμευση για μας. Βεβαίως τα φαινόμενα διαφθοράς δεν εξαλείφονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Νοοτροπίες δεκαετιών θέλουν χρόνο για να ξεριζωθούν...».

Μας έχει σπάσει τα νεύρα με την αγραμματοσύνη του. Η ανοχή είναι ανοχή και δεν έχει διαβαθμίσεις! Τι θα πει "μηδενική ανοχή"; Ή ανέχεσαι ή δεν ανέχεσαι. Δεν μπορεί να ανέχεσαι λιγότερο ή περισσότερο τους μεν ή τους δε! Έλεος, κύριε πρωθυπουργέ! Κι εν πάση περιπτώσει το αν έχετε ανοχή γενικώς απέναντι στα στραβά κι ανάποδα του καθεστώτος σας, είναι ηλίου φαεινότερο. Ούτε ακούτε ούτε βλέπετε. Κοινώς κάνετε την πάπια!

Λέγοντας επίσης ότι "νοοτροπίες [να μας εξηγήσει ποιες είναι αυτές οι νοοτροπίες] δεκαετιών θέλουν χρόνο να ξεριζωθούν", τι εννοεί ο ποιητής;

Μήπως νομίζει ότι το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε το 1981 ή βάζει μέσα και τις δεκαετίες που κυβέρνησε ο μπάρμπας του με βίες, νοθείες και παρακράτος; Κι όσο για την καραμέλα της Ευρώπης, τι μας την πιπιλίζουν συνέχεια; Μας έβαλε - λέει - στην Ευρώπη. Και λοιπόν; [Γι' αυτό θα γράψω άλλη ώρα].

Ο Κωστάκης Καραμανλής, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος νίπτει τας χείρας του για όσα σκανδαλώδη καθημερινά συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία με τη συμπεριφορά των στελεχών, οπαδών και συνεργατών του. Ο Τσιτουρίδης, ας πούμε, κάνει και τον τιμητή. Ο Πολύδωρας πετάει κοτρόνες, η Γιαννάκου είναι από άλλο ανέκδοτο, ο Αλογοσκούφης βλέπω ότι έχει αρχίσει να μαζεύει κάπως την ουρίτσα του κι εκείνο το υπερφίαλο ύφος που κυκλοφορούσε έχει αρχίσει να γίνεται πιο χαλαρό... Σκάνδαλα, μίζες, απάτες... Τρώνε τα λεφτά των συνταξιούχων, τα ασφαλιστικά ταμεία θα κηρύξουν πτώχευση... Αυτός σιωπά. Κι όταν μιλάει, βάζει την κασέτα που λέγαμε... Αν τολμάει ας διώξει, ας πούμε, τον Τσιτουρίδη. Μπορεί; Ή τον νεαρό Κεφαλογιάννη... Ξυπνήστε ρεεεεεεε!

Homo sapiens με τη Ζέτα Μακρή!

Homo Sapiens, Τα δικά σου κείμενα διαβάζουμε κάθε Κυριακή στο "Εψιλον" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας. Και παίρνουμε μια ανάσα - σπανίως διαφωνούμε. Τούτη τη φορά όμως μας την έσπασες. Αναρωτιέμαι αν μιλάμε για την ίδια Ζέττα Μακρή! Μπορεί και όχι, γιατί όπως διαβάζω ένα τσιτάτο της "Οι άγγελοι και οι βουλευτές δεν έχουν φύλο" που το παραθέτεις ως υπότιτλο, μάλλον πρόκειται περί κάποιου ερμοφρόδιτου είδους, οπότε φίλτατε Διαμαντή έχεις δίκιο. Αυτή η Μακρή που της πήρες συνέντευξη δεν έχει καμιά σχέση μ' εκείνη την ξεφωνημένη καραδεξιά που δεν αφήνει άνθρωπο να σταυρώσει κουβέντα στα τηλεοπτικά παράθυρα [εκτός κι αν δεν βλέπεις τηλεόραση - αλλά πάλι εσένα τίποτε δεν σου ξεφεύγει], που είναι εμπαθέστατη και, για να μη μακρηγορώ, πολλά άλλα... Νόμιζα ότι θα τη στριμώξεις, αλλά... Άντε και στην επόμενη συνέντευξη με την Παπακώστα, τον άλλο "άγγελο" της Νέας Δημοκρατίας, που είναι και διαχυτική (αφού οι "άγγελοι" πληρώνουν και τους καφέδες...)

Το “Αντί” είναι γερό αβγό!!!

Το διάβασα κι αναρωτιέμαι για την ύπαρξη σύμερα φιλανθρώπων, όπως άλλοτε ο Καραμουρτζούνης! Τι διάβασα; Ότι Το "Αντί" είναι γερό αβγό! Είναι ο κύριος τίτλος του τεύχος του περιοδικού που κυκλοφόρησε πριν καμιά εβδομάδα.. Και στην επιστολή του περιοδικού προς τον Τύπο, ανακοινώνεται ότι «χάρη στη συνδρομή των φίλων αναγνωστών του, το ποσόν τον 80.925,88 ευρώ συγκεντρώθηκε και αποδόθηκε στον συλλέκτη Βλάσση Φρυσίρα που είχε κάνει την αγωγή.

«Τελικά, χάρη στη συνδρομή των φίλων αναγνωστών του, που ανταποκρίθηκαν άμεσα, το "Αντί" επέζησε. Οπως, όμως, από την αρχή θελήσαμε όλοι οι φίλοι του περιοδικού να είναι γνώστες όλων των λεπτομερειών της ιστορίας αυτής, έτσι και τώρα αισθανόμαστε την ανάγκη να ενημερώσουμε τους φίλους αναγνώστες ότι με την τεράστια δική τους συμβολή ο κ. Φρισύρας εισέπραξε τα 80.925,88 ευρώ, με τα οποία είχαν αποτιμηθεί η τιμή και η υπόληψή του. Ετσι, τώρα μπορούμε, χωρίς βαρίδια, να συνεχίσουμε την έκδοση του περιοδικού. Μια άλλη ανάγκη που αισθανόμαστε, είναι να εκφράσουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους που στάθηκαν στο πλευρό μας στην περιπέτεια αυτή. Μια ανάγκη και ένα ευχαριστώ που μετουσιώνονται στην υποχρέωση που αναλαμβάνουμε, να κάνουμε το “Αντί” καλύτερο και ισχυρότερο».

Πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι Καραμουρτζούνηδες που έτρεξαν για να σώσουν την τιμή και την υπόληψη του "Αντί"; Έχω μια ντουλάπα με εκατοντάδες τεύχη του περιοδικού από το πρώτο τεύχος (με το μαύηρο εξώφυλλο). Το αγόραζα τακτικά. Το θεωρούσα απαραίτητο στην ενημέρωσή μου κι ας διαφωνούσα πολλές φορές σε κάποια ζητήματα πολιτικής. Ωστόσο μετά το "βρώμικο '89" - κι αφού τα αγόρασα όλα τα τεύχη εκείνης της περιόδου, σταμάτησα το "Αντί", διότι συντάχθηκε μ' εκείνους που έστησαν τον Ανδρέα στον τοίχο κι έκαναν όλους εμάς που στηρίζαμε το ΠΑΣΟΚ να νιώθουμε ως "κλέφτες". Όχι μόνο τα αισχρά του εξώφυλλα αλλά και η αρθρογραφία μ' έκαναν τότε να θυμώσω. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι προοδευτικοί άνθρωποι μπορούσαν να σκέφτονται έτσι όπως οι διάφοροι αρθρογράφοι του περιοδικού. Ο φανατισμός τους είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Είχαν βρει ορμητήριο τις σελίδες του "Αντί" κι εξαπέλυαν συκοφαντικές ρουκέτες, θέλοντας να κουρελιάσουν όχι μόνο τον Ανδρέα αλλά και όλους όσοι αποτελούσαν το ΠΑΣΟΚ - στελέχη και απλούς οπαδούς ή ψηφοφόρους. (Δεν ξεχνώ και την βραχύβια εφημερίδα "Πρώτη" που συναγωνιζόταν το "Αντί" με κάτι αίσχιστα πρωτοσέλιδα...).

Ξέρετε, ο χρόνος επενεργεί λυτρωτικά τις περισσότερες φορές. Αμβλύνει τις αντιθέσεις. Για μας όμως που τραβήξαμε τα μύρια όσα εκείνη την σκοτεινή περίοδο, όλα έμειναν στο πετσί μας. Το "Αντί" συνέχιζε να ταξιδεύει δίχως να έχει κανένα πρόβλημα με τη δημοκρατική του συνείδηση. Λοιπόν, και το "Αντί" έχει "αμαρτίες", που όμως δεν έχει πρόβλημα να θίγει την τιμή και την υπόληψη του καθένα και μετά να πληρώνει...

Μπλογκόσφαιρα, μπλογκίστες και σαχλαμάρα!

Περιπλανιέμαι κάπου-κάπου σε διάφορα μπλογκ για να νιώσω την αγωνία των συνανθρώπων και να καταλάβω τα ενδιαφέροντά τους. Με πιάνει απελπισία. Μια ακατάσχετη λογοδιάρροια που δεν οδηγεί πουθενά! Ορισμένες ομάδες είναι περιχαρακωμένες στο δικό τους μικρόκοσμο και αναπαράγουν αυτά που ενδεχομένως θα συζητούσαν γύρω από ένα τραπέζι σε κάποιο μπαρ, ανάμεσα σε καπνούς τσιγάρων, ποτών και μισόλογα... Χάζευα το μπλογκ ενός δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας που τα έχει βάλει με τους "κωλοέλληνες", όπως χαρακτηριστικά γράφει κι ακολουθούν τα σχόλια διαφόρων οπαδών του που τον ακούνε και σε μια εκπομπή του στο ραδιόφωνο και κλασαυχενίζονται ότι κρατούν τα όσια και τα ιερά του καθωσπρεπισμού και της δυτικοευρωπαϊκής κουλτούρας. Και βρίζουν εκείνους που... βρίζουν στα γήπεδα και η αναπαραγωγή μιας ραγιάδικης συμπεριφοράς ανακυκλώνεται... Αυτό που έχω να πω είναι ότι μου τη δίνουν κατακούτελα εκείνοι που συνεχώς κάνουν κριτική για τη συμπεριφορά των νεοελλήνων και φέρνουν ως παράδειγμα τους Άγγλους ή τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους. Ρε Μιχαηλίδη, αν δεν σ' αρέσει η Ελλάδα και οι Έλληνες, και ντρέπεσαι, άντε να αράξεις στη γηραιά Αλβιώνα που τη γουστάρεις. Σου βάζω κι ένα φανάρι ν' αναζητήσεις ανθρώπους... μη-Έλληνες! Η Ελλάδα είναι αυτή που κυκλοφορεί στους δρόμους της Αθήνας και βρίζει και φτύνει και δουλεύει σκληρά και δημιουργεί και κάνει και θαύματα άμα λάχει! Δεν μπορεί λόγω της συμπεριφοράς κάποιας μειονότητας να μας πρήζεις ότι τάχα οι Έλληνες είναι έτσι ή αλλιώς... Έλεος!

Πάλι για τον Μίμη Ανδρουλάκη!

Δεν πρόκειται ν' ανοίξω κανένα διάλογο με τον Ανδρουλάκη, αλλά απλώς μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μερικά σχόλια - και για τη λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, τη γενιά μου δηλαδή, αλλά και για το νόμο της σιωπής ή κατά το δημοσιογραφικώς λεγόμενο "ομερτά". Κοίταξα το ιστολόγιο του Ανδρουλάκη και είδα ότι ανάμεσα σε άλλες απαντήσεις είχε και μια παράγραφο που απευθυνόταν προφανώς σε μένα, που δεν με προσφωνεί "Liondas", όπως είναι τ' όνομά μου, αλλά "Lionida"! [Έχει επηρεαστεί προφανώς από τους κινηματογραφικούς "300"] Ό,τι πρόλαβε να διαβάσει. Ιδού η δικολαβίστικη απάντησή του:

Lionida, όχι δεν το είχα δει το κείμενό σου, καλά έκανες και το έβαλες και εδώ. Διαφωνούμε βέβαια. Έχεις συγκεκριμένες απόψεις για τους τρεις που ανέφερες και δεν είναι μάλλον δουλειά μου να σου τις αλλάξω. Τώρα για τα βιβλία και τις παρουσιάσεις, διάβασε το προηγούμενο post και συνδύασέ το με την παρατήρησή σου. Είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβεις τα γιατί…

Φοβάται ο καημένος να πει δυο κουβέντες για τους δημοσιογράφους με τους οποίους συναγελαζόταν εκείνο το βράδυ στο Alter, στη Ζούγκλα του Τριανταφυλλόπουλου, μαζί με τον Αναστασιάδη και τον Χατζηνικολάου. Λέει απλώς "με τους τρεις που ανέφερες"! Ας γελάσω... Το παιχνιδάκι "Μπερλίνα" το ξέρεις, Μίμη; Άκου να δεις τι έκανε: μασκαρευόταν για να μην την γνωρίσουν κι έβγαινε στις γειτονιές να μάθει τι λέει ο κόσμος γι' αυτήν. Λοιπόν, δεν βγαίνεις κι εσύ να ρωτήσεις τι γνώμη έχει ο κόσμος γι' αυτούς τους τρεις που ούτε το όνομά τους δεν αναφέρεις; Για να μη σου πω και για σένα... Οι "συγκεκριμένες απόψεις" που λες τυχαίνει να είναι και απόψεις του κόσμου...

Εγώ δεν του ζήτησα του Ανδρουλάκη να συζητήσουμε για να μου αλλάξει τις απόψεις. Έχω δικαίωμα να τον κριτικάρω γιατί πληρώνεται από τον ελληνικό λαό (δηλαδή κι από μένα) ως βουλευτής που είναι και συνεπώς κάπως υποχρεωμένος πρέπει να είναι και ν' απαντά. [Κι ούτε θα του πω πως τώρα ήρθε εκεί όπου εγώ βρίσκομαι από το 1974, όταν αυτός ήταν κλεισμένος στη στρούγκα του ΚΚΕ]. Αλλά, δεν έχει καταλάβει ότι κάνει τον αβανταδόρο των λεγόμενων "τηλεστάρ", τύπου Αυτιά, Παπαδάκη, Χατζηνικολάου και λοιπών!

Αλλά ο Μίμης έχει μάθει να κάνει λογοπαίγνια κι έχει μπει στο πετσί του ρόλου του. Θέλει να τα έχει καλά με όλους και ιδιαίτερα με τους ανθρώπους των μέσων ενημέρωσης. Τις προάλλες τον παρακολουθούσα που "συζητούσε" με τον Καμπουράκη, τον οποίο δεν θα τον χαρακτηρίσω "δημοσιογράφο", αφού και μόνο που τον βλέπει κανείς του έρχεται να σπάσει την τηλεόραση: δεν σέβεται το κοινό, δεν ολοκληρώνει ποτέ ένα συλλογισμό του [αμφιβάλλω αν σκέφτεται...], κουνάει τα χέρια σα να θέλει κάτι να πει, δείχνει ότι ξέρει πολλά, είναι δηλαδή ξερόλας [και δεν ξέρει τίποτα...], απευθυνόμενος στους προσκεκλημένους μιλάει στον ενικό [μήπως θέλει να μοιάσει στον Κακαουνάκη;], είναι με λίγα λόγια ντροπή για μας που αποφασίζουμε να κάτσουμε να τον δούμε. Ο Μίμης όμως, σαν γενναίος που είναι, κατάφερε να συζητήσει μαζί του... Ρε Μίμη, βαριέμαι τώρα. Θα συνεχίσω μια άλλη στιγμή.... Αλλά μάλλον πολύ ασχολήθηκα μαζί σου. Αντε γεια!

Ο νόμος της σιωπής!

[Είναι φανερό ότι πάνω από τον ουρανό της χώρας συσσωρεύονται απειλητικά σύννεφα κι ο πρωθυπουργός μόλις εμφανίζεται στη Βουλή ξαναδιαβάζει τους προεκλογικούς λόγους του... Να σκεφτείτε ότι κάποια εγκληματικά στοιχεία σκότωσαν έναν άνθρωπο κι αυτός δεν χάλασε τη νιρβάνα του και ρέμβαζε στη Ραφήνα...]

Ο νόμος της σιωπής που μερικές φορές επιβάλλουν εκείνοι που δεν θέλουν για διαφόρους λόγους ν' απαντήσουν σε "προκλήσεις" έχει γίνει κανόνας ζωής. Ο Καραμανλής, ας πούμε, ενώ συμβαίνουν σημεία και τέρατα στην ελληνική κοινωνία, ως πρωθυπουργός έχει επιλέξει τη ΣΙΩΠΗ. Τα πάντα γύρω βουίζουν, βράζουν, ανακατώνονται, σκοτώνονται, γίνεται ένα μπάχαλο... εκείνος σιωπά. Καλός ο τίτλος της εφημερίδας "Το Παρόν": "Καραμανλή, δεύρο έξω"! Μέρες που είναι, μπορεί να συμβεί και η ανάστασή του.

Όμως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έχει μάθει καλά το τροπάριο. Σιωπά. Σου λέει, θα φωνάξει ο κόσμος, θα φιλολογήσουν οι διάφοροι φιλοσοφούντες τηλε-δημοσιογράφοι, θα περάσουν μια, δυο, τρεις μέρες, μια εβδομάδα και μετά θα ξεχαστεί ή θα προκύψει κάτι άλλο και πάει λέγοντας. Εδώ μέχρι και ο Τέρενς Κουίκ έφτασε στο σημείο να λέει κάθε πρωί από την εκπομπή του για τον Καραμανλή και πόσο τον παραξενεύει η σιωπή και η απουσία του από την καθημερινότητα του Έλληνα. "Θ' αφήσει - λέει - καμιά φορά τη Ραφήνα και θα 'ρθει στο γραφείο του να δουλέψει...". Ποιος το λέει αυτό; Ο Τέρενς Κουίκ!

Φανταστείτε εκείνους που δεν έχουν καμιά σχέση με τη Δεξιά και είναι, φυσικά, η πλειοψηφία στη χώρα μας. Είναι αστείο να χαίρονται και να διαλαλούν την πρωτιά τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας όταν οι δημοσκοπήσεις τούς δίνουν ένα ποσοστό της τάξεως του 35-36%. Δηλαδή, το υπόλοιπο 65% που δεν έχει σχέση με τη ΝΔ, τι πρέπει να κάνει; Φυσικά να λυπάται γιατί κυβερνιέται από τη μειοψηφία... Από μια άσχετη και ανίκανη μειοψηφία κι έναν πρωθυπουργό που προτιμά τη Ραφήνα παρά το πρωθυπουργικό γραφείο. Όταν βγαίνει στη χάση και τη φέξη να μιλήσει, ξαναλέει τα ίδια, αυτά που έλεγε και πριν πάρει την εξουσία και μετά κλείνεται στη σιωπή του. Θα ξαναβγεί για να τον πάρει η τηλεόραση μαζί με τη γυναίκα του (που είναι, λέει, γιατρός) και τα δίδυμά τους θα τρέχουν από κοντά τα κανάλια και... ρε άντε!

Κι εδώ θέλω να πω ότι ο Μητσικώστας κάνει μια από τις ωραιότερες σάτιρες όταν μιμείται τον Καραμανλή. Δείτε τον...

Με την ευκαιρία σημειώνω ότι όχι μόνο ο Καραμανλής αλλά κι άλλοι πολιτικοί προτιμούν τη σιωπή. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουν ότι εδώ δεν ισχύει το "η σιωπή είναι χρυσός", γιατί τις περισσότερες φορές η σιωπή είναι σκέτος... μπρούντζος!