Αντισυμβατικά όπως είχε ζήσει όλη του τη ζωή πέθανε προχθές στην Οστια, το αγαπημένο θέρετρο του Πιερ Πάολο Παζολίνι λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Ρώμη, ο δικηγόρος και αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος Παναγιώτης Κανελλάκης.
Σ' ένα από τα πολλά ταξίδια του και περικυκλωμένος από αγαπημένα πρόσωπα που έσπευσαν να του συμπαρασταθούν στη σύντομη ασθένειά του, «έφυγε» σε ηλικία 67 ετών. Ο Παναγιώτης Κανελλάκης είχε γεννηθεί στην Ανδρίτσαινα της Ολυμπίας. Γιος του αξιωματικού του ιππικού Γεωργίου Κανελλάκη και της καθηγήτριας γαλλικής φιλολογίας Giselle Vivier. Από τη μητέρα του είχε κληρονομήσει φιλελεύθερα πνευματικά ιδεώδη. Σπούδασε στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στο Αμβούργο, όπου το 1967 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα του Ποινικού Δικαίου. Συνήγορος υπεράσπισης σε πολιτικές δίκες κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, το 1970 γίνεται ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της οργάνωσης Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων ΕΚΙΝ. Την άνοιξη του 1972 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους άνδρες της Ασφάλειας Αθηνών και οδηγείται στα κρατητήρια της οδού Μεσογείων. Αφήνεται ελεύθερος ύστερα από λίγες ημέρες. Συλλαμβάνεται εκ νέου ένα χρόνο μετά και φυλακίζεται στα κρατητήρια της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας. «Η βία εδώ δεν ήταν ακριβώς ανακριτική μέθοδος, ούτε εκδίκηση, ούτε τρόπος άσκησης της εξουσίας. Ηταν λίγο απ' όλα και πάνω απ' όλα ήταν τρόπος ζωής, τρόπος επικοινωνίας», γράφει ο ίδιος πολλά χρόνια μετά, το 1996, στο μυθιστόρημά του «Μαρτυρία», όπου περιγράφει την οδυνηρή εμπειρία εκείνων των χρόνων. Μετά τη Μεταπολίτευση το 1974 χρηματίζει ειδικός σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας, μετέχοντας στην προσπάθεια του τότε υφυπουργού Δημήτρη Τσάτσου για κάθαρση στον χώρο της παιδείας. Μανιώδης της ιδιωτικής ζωής, διατήρησε πάντα αποστάσεις από τον δημόσιο βίο. Παρέμεινε όμως ενεργός πολίτης με ποικίλα ενδιαφέροντα και δραστηριότητες, κυρίως γύρω από τα θέματα σχετικά με την τρομοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το φυσικό περιβάλλον και τα ναρκωτικά. Το 1990 υπήρξε από τους συνιδρυτές της LIA (Διεθνούς Αντιαπαγορευτικής Ενωσης). Συντάκτης δύο νομοσχεδίων για μια πιο ανθρώπινη αντιμετώπιση των χρηστών ναρκωτικών, που έφεραν την υπογραφή πρωτοκλασάτων στελεχών απ' όλα τα κόμματα της Βουλής και του ίδιου του σημερινού πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Από το 2007 ορίστηκε αντιπρόεδρος του ΟΚΑΝΑ. Παθιασμένος με την προστασία του περιβάλλοντος, χρημάτισε για πολλά χρόνια πρόεδρος του ελληνικού γραφείου της οικολογικής οργάνωσης «Greenpeace». Συγγραφέας και οραματιστής, παρέμεινε στην αντίληψη κάποιων, όπως ο ίδιος συνήθιζε να αναφέρει ειρωνικά, ένας από τους 251 πιο επικίνδυνους πολίτες της χώρας, ύποπτος για εξτρεμιστικές ενέργειες, σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο της Ασφάλειας που είχε δει στο παρελθόν το φως της δημοσιότητας. Στην πολυαγαπημένη κόρη του Χρύσα αφήνει μια πλούσια κληρονομιά αγάπης, ιδεών και αγώνων και σε εμάς τους φίλους την ανάμνηση ενός επαναστάτη «με αιτία», που ακροβατούσε ανάμεσα στον ρομαντισμό και τον υπέρμετρο ρεαλισμό...
No comments:
Post a Comment