Όταν πριν από τέσσερα χρόνια η Ντόρα Μπακογιάννη διεκδικούσε τη Δημαρχία της Αθήνας, υποσχόταν λαγούς με πετραχήλια: την τακτοποίηση των πολιτιστικών υπηρεσιών στο πλαίσιο μιας ενιαίας διοικητικής αρχής, τη θεσμοθέτηση μιάς «Σχολής των Αθηνών» που θα έφερνε ανά διετία στην πόλη την αφρόκρεμα των ξένων διανοουμένων, τη διοργάνωση διεθνούς τριενάλε εικαστικών, ετήσιο βραβείο για αρχιτεκτονικές δημιουργίες νέων, ειδικά προγράμματα για υποβαθμισμένες περιοχές όπως ο Ελαιώνας και το Μεταξουργείο, επανασχεδιασμό της παρουσίας γλυπτών έργων στους δημόσιους χώρους, καλοκαιρινή χρήση των σχολείων για δωρεάν καλλιτεχνικά μαθήματα, κ.ο.κ. (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 7 - 17/9/2006).
Γελάω με την αφέλειά μας. Τι τη νοιάζει την Μπακογιάννη, τι έλεγε πριν από τέσσερα χρόνια! Προσφάτως ήσαν κάποιοι Καρπενησιώτες στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου για να υπερασπιστούν τη Ντόρα, ότι τάχα έριχνε χρήμα για να πληρώσει εδώ κι εκεί για να εκλεγεί ανέτως... Η δυστυχία της δυστυχίας... Τη μια είναι ο άνθρωπός τους στην Κρήτη λόγω πατρός Μητσοτάκη, την άλλη στο Καρπενήσι λόγω Παύλου Μπακογιάννη, τώρα πλέον στην Αθήνα... Η Ντόρα είναι πανελλήνια!
Γελάω με την αφέλειά μας. Τι τη νοιάζει την Μπακογιάννη, τι έλεγε πριν από τέσσερα χρόνια! Προσφάτως ήσαν κάποιοι Καρπενησιώτες στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου για να υπερασπιστούν τη Ντόρα, ότι τάχα έριχνε χρήμα για να πληρώσει εδώ κι εκεί για να εκλεγεί ανέτως... Η δυστυχία της δυστυχίας... Τη μια είναι ο άνθρωπός τους στην Κρήτη λόγω πατρός Μητσοτάκη, την άλλη στο Καρπενήσι λόγω Παύλου Μπακογιάννη, τώρα πλέον στην Αθήνα... Η Ντόρα είναι πανελλήνια!
1 comment:
Πως το Υπουργείο Εξωτερικών έστω και αν χάνει στο σκοπιανό καταπολεμεί αποτελεσματικά τους Έλληνες πολίτες.
Έλαβα από το Υπουργείο Εξωτερικών επιστολή υπ’ αριθ. Π8Σ-5676/ΑΣ 3860 από 18 Μαρτίου 2008 με την οποία μου εξηγούν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν είχαν καμία υποχρέωση να μου κοινοποιήσουν επί δύο χρόνια τη δυσμενή διοικητική πράξη (Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου υπ’αριθ. 23/2006) με την οποία παραλείφθηκα από τις προαγωγές στον ανώτερο βαθμό, απλά και μόνο «επειδή δεν εγνώριζα το συγκεκριμένο αριθμό της», τον οποίο εκείνοι οι καρεκλοκένταυροι κρατούσαν κρυφό στο συρτάρι τους και εγώ αγνοούσα και το ότι υπήρχε).
Έτσι εγώ στράφηκα κατά της «σιωπηρής άρνησης της διοίκησης» με αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας. Οι καρεκλοκένταυροι όμως κρατούσαν έναν άσσο στο μανίκι τους για να τον βγάλουν στην κατάλληλη στιγμή.
Έτσι λοιπόν με έγγραφοΠ7Γ2β-9992/ΑΣ 13248 το Υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίζεται ότι «Ο αιτών με το παρόν δικόγραφο στρέφεται εσφαλμένα κατά της υπ’ αριθ. 24 Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου για να προβάλλει τη δήθεν σιωπηρή απόρριψη από το Υπουργικό Συμβούλιο της προαγωγής του.... ενώ η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου που αφορά στη μη προαγωγή του, κατ’ αναπομπή, (και άρα ουδεμία σιωπηρή απόρριψη υφίσταται), είναι, όπως προειπώθηκε, η υπ’ αριθμ. 23/7.9.06». Καταπληκτική κίνηση ματ. Γιατί άραγε δεν έχουμε κάνει παρόμοιες ματ κινήσεις και στο σκοπιανό;
Στο Υπουργείο Εξωτερικών έχουν παραπληροφορήσει όπως φαίνεται την Υπουργό Εξωτερικών και την έχουν πείσει ότι:
- Κατά τους καρεκλοκένταυρους, δεν ισχύει για το Υπουργείο Εξωτερικών η διάταξη του άρθρου 19 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας «Η ατομική διοικητική πράξη κοινοποιείται στο πρόσωπο το οποίο αφορά». (Πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο πολίτης πρέπει να μαντέψει την ύπαρξή της). Σχετική είναι και η αναφορά σε πόρισμα του Συνήγορου του Πολίτη (Υπ’αρ. πρωτ.: 3996.03.2.2 από 2 Μαϊου 2003). «Η υποχρέωση της διοίκησης να κοινοποιεί αυτήν καθ’ εαυτήν τη δυσμενή διοικητική πράξη (και όχι απλώς την πληροφορία περί της εκδόσεως αυτής), είναι αυτοδίκαιη και δεν είναι δυνατό να εξαρτάται από προηγούμενη αίτηση. Από προηγούμενη αίτηση μπορεί να εξαρτηθεί μόνον η κοινοποίηση του πρακτικού της γνωμοδοτικής επιτροπής (κοινοποίηση η οποία, ομοίως, καθίσταται υποχρεωτική εφ’ όσον ζητηθεί). Η γνωστοποίηση της αιτίας μιάς δυσμενούς πράξης, τουλάχιστον ως προς το αν η αιτία αυτή υπήρξε τυπική ή ουσιαστική, οφείλει να είναι σαφής και να μην υποχρεώνει τον διοικούμενο σε επισφαλείς νομικούς συλλογισμούς και πιθανολογήσεις».
- Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας (όπως π.χ. οι 2023/2003, 73/2005, 3554/2006 και 3555/2006 είναι «προαιρετικές» για το Υπουργείο Εξωτερικών.
- Η αγωγή αστικής ευθύνης του άρθρου 105 του ΕΙΣΝ.ΑΚ κατά του Δημοσίου είναι «αγωγή στρεφόμενη κατά της ίδιας της Υπουργού Εξωτερικών ευθυνομένης δια της ιδιωτικής περιουσίας της».
- Το αποτελεσματικότερο διπλωματικό μέσω για την επίλυση του Σκοπιανού είναι η άσκηση βέτο (δεν την ενημέρωσε κανείς ότι ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επιλύθηκε διαφορά με την προβολή ενός «βέτο», αφού αυτό που αρνείσαι σήμερα με την προβολή του βέτο, στο κάνουν αργότερα κλύσμα με τη μορφή «πακέτου»).
- Οι διπλωματικές μάχες δεν κερδίζονται μεν στο Συμβούλιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), αλλά κερδίζονται αναμφίβολα στις Συνεδριάσεις του Ανωτάτου Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών, όπου λαμβάνονται δυσμενή μέτρα για τον ενδιαφερόμενο χωρίς να επιτρέπεται η παρουσία και η ακρόασή του. Εκεί στις 18 Ιουλίου 2006 ένας Πληρεξούσιος Υπουργός Α’ μετέτρεψε ένα ευμενές φύλλο ποιότητος που έγραφε «έχει αντιληφθεί την αξία των κοινωνικών σχέσεων» σε δυσμενές, μεταφέροντάς το ως «δεν έχει αντιληφθεί την αξία των κοινωνικών σχέσεων». Τέτοια ευχέρεια διπλωματικής ευελιξίας ο ανωτέρω διπλωμάτης δεν θα είχε αν μετείχε στο Συμβούλιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, για να υπερασπιστεί την ελληνική θέση στο σκοπιανό. Έτσι λοιπόν μόνη της, χωρίς τη συμπαράσταση διπλωματών, θα δώσει τη μάχη στο ΝΑΤΟ η Υπουργός Εξωτερικών.
Post a Comment