Φίλτατε Ανδρουλάκη, είσαι και μεγάλος μαλαγάνας! Σε παρακολουθώ στις δημόσιες εμφανίσεις σου όταν βρίσκω την ευκαιρία. Όπως έκανα και χθες στη "Ζούγκλα", την οποία χρησιμοποιεί ο "Δημοσιογράφος" για να απαξιώνει τους πολιτικούς και την πολιτική. Είχες λοιπόν την ευκαιρία να βρεθείς εκεί με κάποιους, οι οποίοι σε θεωρούν "φίλο", και μάλιστα το διακηρύσσουν... Όπως ο (φανατικός ακροδεξιός κι ας κάνει τον πολιτισμένο) κ. Χατζηνικολάου που θέλοντας να κάνει το ντεμπούτο του στο σταθμό του Γιαννίκου και του Κουρή, σε χρησιμοποίησε. Όπως ο κ. Αναστασιάδης που μέσα από τις εκπομπές του διδάσκει τον χαβαλέ... Όπως η σύζυγος-γλάστρα του "Δημοσιογράφου" και διάφοροι άλλοι. Είναι αλήθεια ότι (όπως το λέει ο Πιέρ Βερνάν, τον οποίο φαντάζομαι να γνωρίζεις) ότι "η δράση του ανθρώπου εστιάζεται μέσα σ’ έναν κόσμο διφορούμενων αξιών, όπου τίποτε ποτέ δεν είναι σταθερό και μονοσήμαντο"! Εσύ αυτό το γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα. Ενώ υπάρχουν κάποιοι άλλοι βρε παιδί μου που βρίσκονται κολλημένοι, που δεν έβαλαν ποτέ στο βιογραφικό τους ότι ήσαν στο Πολυτεχνείο, ότι έφαγαν ξύλο, ότι κυνηγήθηκαν ότι φιλοξενήθηκαν στα κρατητήρια της ασφάλειας κ.λπ. κ.λπ.
ΑΛΛΑ, φίλτατε Ανδρουλάκη, κατάφερες να πλασαριστείς εκεί ανάμεσα σ' εκείνους τους «διανοούμενους», τους πολύγραφους και πολύμορφους, που (όπως περίπου λέει κι ο Πιέρ Μπουρντιέ - δεν θα ανατρέξω τώρα στα γραφτά του να βρω την ακριβή φράση) κλωσούν την ετήσια παραγωγή τους ανάμεσα από δύο διοικητικά συμβούλια, τρία κοκτέιλ Τύπου και μερικές τηλεοπτικές εμφανίσεις… Τέλος πάντων, θα έπρεπε μάλλον να σε βάλει ο ΓΑΠ υπεύθυνο επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, αφού τα καταφέρνεις. Πραγματικά μ' έχει καταπλήξει ο τρόπος με τον οποίο πλασάρεις τα βιβλία σου. Χωρίς να πληρώνεις τον τηλεοπτικό χρόνο, είσαι στο προσκήνιο και σε "πάνε". Να σου πω και κάτι τελευταίο: Διαβάζω στην ιστοσελίδα σου τα "Νέα" και διαπιστώνω ότι οι περισσότερες (αν όχι όλες) εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχεις έχουν σχέση με την παρουσίαση των βιβλίων σου...
Αυτά και φιλικά, με την ελπίδα ότι θα προσπαθήσεις (αν και αμφιβάλλω) να χειραφετηθείς από τη θέα του προσκήνιου και το σφιχτό εναγκαλισμό του.
ΑΛΛΑ, φίλτατε Ανδρουλάκη, κατάφερες να πλασαριστείς εκεί ανάμεσα σ' εκείνους τους «διανοούμενους», τους πολύγραφους και πολύμορφους, που (όπως περίπου λέει κι ο Πιέρ Μπουρντιέ - δεν θα ανατρέξω τώρα στα γραφτά του να βρω την ακριβή φράση) κλωσούν την ετήσια παραγωγή τους ανάμεσα από δύο διοικητικά συμβούλια, τρία κοκτέιλ Τύπου και μερικές τηλεοπτικές εμφανίσεις… Τέλος πάντων, θα έπρεπε μάλλον να σε βάλει ο ΓΑΠ υπεύθυνο επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, αφού τα καταφέρνεις. Πραγματικά μ' έχει καταπλήξει ο τρόπος με τον οποίο πλασάρεις τα βιβλία σου. Χωρίς να πληρώνεις τον τηλεοπτικό χρόνο, είσαι στο προσκήνιο και σε "πάνε". Να σου πω και κάτι τελευταίο: Διαβάζω στην ιστοσελίδα σου τα "Νέα" και διαπιστώνω ότι οι περισσότερες (αν όχι όλες) εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχεις έχουν σχέση με την παρουσίαση των βιβλίων σου...
Αυτά και φιλικά, με την ελπίδα ότι θα προσπαθήσεις (αν και αμφιβάλλω) να χειραφετηθείς από τη θέα του προσκήνιου και το σφιχτό εναγκαλισμό του.
4 comments:
σωστές οι επισημάνσεις σου, κι εγώ στην ίδια γενιά ανήκω...
ο κύριος πουλά τα βιβλία του μια χαρά. Πουλά το διανοουμενίστικο του ύφος εκεί που πιάνει, και Πιάνει πολύ, δυστυχώς.
μια χαρά επιπλέουν όλοι τους.
Δεν την είδα την εκπομπή αλλά φαντάζομαι πως θα ήταν μια πολύ όμορφη παρέα!!!Δυστυχώς υπήρξαν πολλοί που εξαργύρωσαν την παρουσία τους στο Πολυτεχνείο.Οι ωραιότεροι εκείνου του έπους θα παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό και γνωστοί σε ένα μικρό κύκλο ανθρώπων.Οι... μεγάλοι κύκλοι με αγχώνουν...
Ο Ανδρουλάκης είναι τυπικός Έλληνας. Καταφέρνει να ελίσσεται και να πλασάρεται μια χαρά. Επιβιώνει. Δεν έχει τίποτα αξιόλογο να πει, δεν παράγει πνεύμα, δεν έκανε ποτέ κάτι πρωτότυπο. Με το ύφος του "σημαντικού" όμως, πείθει κάποιους ότι η ύπαρξή του έχει νόημα.
Δεν θέλω να πιστεύω ότι ο ΓΑΠ ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Προτιμώ να πιστεύω ότι τον προσέλαβε (με "μισθό" τη βουλευτική καρέκλα) ως καλό κράχτη.
espoir, σήμερα είναι η επέτειος... Να μην μας ξανασυμβεί ό,τι συνέβη την 21 Απριλίου 1967! Λοιπόν, όπως γράφει και ο ioannisxen πολλοί εξαργύρωσαν τη συμμετοχή (παρουσία) τους στο Πολυτεχνείο κι όχι μόνον ο Ανδρουλάκης. Όπως και ο ροΐδης και ο Ανδρουλάκης είμαι κι εγώ της ίδιας γενιάς - και μέσα στο Πολυτεχνείο. Δεν με ξέρετε όμως... Πολύ δε περισσότερο δεν ξέρετε και τα δυο μου αδέρφια, 16 και 18 χρονώ τότε, που ήσαν στο Πολυτεχνείο. Έκαναν το αυτονόητο - δηλαδή ό,τι κάθε νέος άνθρωπος που σεβόταν τον εαυτό του εκείνη την εποχή. Αντίσταση - με τον τρόπο τους - κατά της χούντας. Εγώ όμως σιχάθηκα όλους αυτούς που μιλούν εν ονόματι όλων ημών και πιάσαν θέσεις και γίναν βουλευτές και γενικώς κρατικοί αξιωματούχοι. Όσο για τον Ανδρουλάκη, βαρέθηκα τις αμπελοφιλοσοφίες του... Τον ΓΑΠ δεν τον κατακρίνω, αλλά θα ήθελα να είναι κάθε μέρα ζωηρός μπας και μας αδειάσει τη γωνιά η ΝΔ...
Post a Comment