Η ώρα και τα πάθη της νεότητας

ΦΟΒΟΥΜΑΣΤΕ πως τούτες οι γενιές, που μπήκαν στο στρόβιλο των κινητοποιήσεων, θα έχουν πολλές απώλειες. Και υπεύθυνοι θα είναι όχι οι νέοι, αλλά οι μεγάλοι: γονείς, εκπαιδευτικοί, κυβέρνηση, κόμματα – όλοι αυτοί, δηλαδή, που τους έχει καταλάβει υστερία και παρακολουθούν τις αντανακλάσεις της στην καθημερινότητα των παιδιών, που και αυτά με τη σειρά τους ασκούνται σε εξεγερτήριες καταλήψεις, κινητοποιήσεις και σχηματίζουν τις νέες φουρνιές των προλετάριων. Ναι, φοβούμαστε πως σ’ αυτό τον παραλογισμό των κλειστών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων εκφράζεται ένας κόσμος δίχως αντίκρισμα. Το αδιέξοδο δεν το οικοδόμησαν τα παιδιά, αλλά τα συστήματα που κάθε κυβέρνηση άλλαζε σαν τα πουκάμισα. Δεν είναι καιρός για θριαμβολογίες από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αλλά δεν πάει παραπέρα η ανοχή στην κυβερνητική αναισθησία, που υποδαυλίζει τις συγκρούσεις και τα επεισόδια μεταξύ γονέων, καθηγητών και μαθητών. Κανείς δεν γνωρίζει σ’ αυτόν τον τόπο την ισόρροπη αρετή του διαλόγου. Και όλοι απορούν και όλους μας συνέχει η αγωνία για το μέλλον των παιδιών και του τόπου. Αλλά είναι πλέον ολοφάνερο ότι ζούμε σε μια κοινωνία εξαρθρωμένη, που εκποιεί καθημερινά την ποιότητά της και βαδίζει στο άγνωστο. Δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι γράφουμε ιστορία και είναι κρίμα να μουτζουρώνουμε τις σελίδες της. Μας δίνει ευκαιρίες κι εμείς δυστυχώς τις χάνουμε, αφού δεν μπορούμε να συντονιστούμε και να συγχρονιστούμε μαζί της. Τρομάζουμε για τις άγνωστες δυνατότητες του ανθρώπου, αλλά επίσης τρομάζουμε για τη βλακεία του. Τα επεισόδια παιδιών – γονέων – εκπαιδευτικών, και άσχετων πολιτών καμιά φορά, νιώθουμε ότι αποτυπώνουν του Πλαύτου το homo homini lupus! Βέβαια, δεν παραβλέπουμε ότι η λαθεμένη κυβερνητική πρακτική φορτώνει με ασυνέπειες και διαψεύσεις τα τρυφερά χρόνια των νέων. Ζουν και τα παιδιά κι εμείς αδυσώπητες στιγμές. Και είναι κρίμα για κείνους που κλαίνε, ενώ δεν έχουν καταλάβει τι γίνεται γύρω τους!

Κι ο πρωθυπουργός της χώρας κάνει την... πάπια. Βγαίνει καμιά φορά στη Βουλή επαναλαμβάνει τον "αντιπολιτευτικό" λόγο του και ξαναμπαίνει στο καβούκι του. Έχει μάθει ότι η σιωπή είναι χρυσός και σου λέει,πως όσα σκάνδαλα και να βγάλουν, κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες και μετά όλα ξεχνιούνται! Δεν ξέρει όμως ότι η σιωπή ενίοτε καταντάει να είναι σκέτος μπρούντζος και δεν αργεί η ώρα της πληρωμής...