Δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιοι είναι οι οδηγοί της κοινής γνώμης και ποιος, τέλος πάντων, τους ορίζει. Η πρώτη ευθεία απάντηση είναι: οι διάφοροι τηλεοπτικοί εισαγγελείς! Σε χαλεπούς καιρούς, θα θέλαμε οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου να είναι "οδηγοί", οι οποίοι θα πρέπει να βγάλουν φωνή για ν' ακουστεί πέρα και πάνω από τις κομματικές και πολιτικές διαμάχες, πέρα από τις συνδικαλιστικές διενέξεις, να ξεχωρίσει με την καθαρότητα και τη δύναμή της πάνω από τις ντουντούκες των καταληψιών, τις επιδρομές της Αστυνομίας, τους ξύλινους λόγους των πολιτικών. Παρακολουθούσαμε περίλυποι τους πολιτικούς να ρητορεύουν στη Βουλή και νιώθαμε ότι ήσαν τα υπολείμματα μιας άλλης εποχής, αφοσιωμένης στη μισαλλοοδοξία και την κενότητά της στην εμπάθεια και την αυταπάτη για τη δήθεν υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Επειδή η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει και οι πολιτικοί ακολουθούν αγκομαχώντας, περιμένουμε τις φωνές εκείνες που θα μας κάνουν να λαμπαδιάσουμε από οράματα, που θα τονώσουν την ψυχική διάθεσή μας, που θα μας εγκαρδιώσουν, για να εκτιμήσουμε τις δυνατότητές μας, και να παραμερίσουν τις δεσπόζουσες εκείνες δυνάμεις που μας σπρώχνουν σε ρόλο παρασιτικό. Είμαστε σε μια εποχή ταραγμένη, με πολλή φασαρία κι έχει κανείς την εντύπωση ότι θα ξεθεμελιωθούν τα πάντα - αν ήδη κάτι τέτοιο δεν έχει αρχίσει να γίνεται... Μην προτρέξετε - η νεολαία απλώς χάνει την ψυχραιμία της γιατί δεν είναι διατεθειμένη να πέσει στην παγίδα της Πολιτείας. Ίσως να μην ξέρει πότε να σταματήσει... Γι' αυτό, ξαναλέμε ότι έχουμε ανάγκη από κάποιες φωνές, που δυστυχώς δεν ακούγονται! (Καταντήσαμε σαν τον Διογένη τον Κυνικό - πάνω στην εκόνα όπως τον ζωγράφισε ο Jean Bernard Restout)
No comments:
Post a Comment