ΠΑΣΟΚ: Το πραξικόπημα των δελφίνων δεν πέτυχε... Ο ανασχηματισμός έρχεται!

• http://nikoslagadinos.blogspot.com/

Θα εκφράσω την απορία ενός απλού πολίτη που διαθέτει τον κοινό νου: Ενώ ο Παπαδήμος θα εφαρμόσει σκληρότερη δημοσιονομική πολιτική από αυτήν που εφάρμοζε η κυβέρνηση υπό τονΠαπανδρέου, γιατί είναι πιο δημοφιλής ο τωρινός πρωθυπουργός; Επίσης, είναι σαφές ότι σε γενικές γραμμές κινείται στο πλαίσιο προγράμματος που είχε εξαγγείλει το ΠΑΣΟΚ.

Ο Παπανδρέου είναι γνωστό ότι όχι μόνο γνωρίζει τα ευρωπαϊκά προβλήματα, αλλά έχει κάνει πολλές προτάσεις για την ακολουθητέα ευρωπαϊκή πολιτική και στο πλαίσιο της δράσης του ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Έχει επισημάνει τα ζητήματα που σχετίζονται με την απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, όπως επίσης ότι οι ακραίες καταστάσεις αδιαφανών, ευνοϊκών προϊόντων, τα γνωστά «CDS's», οι φορολογικοί παράδεισοι, είναι μόνο μερικά από αυτά τα οποία, παρά τα πολλά λόγια, που το G20 και η Ευρώπη δεν έχουν ρυθμίσει. Και είναι ευθύνη και της Διεθνούς Κοινότητας, είναι ευθύνη των μεγάλων δυνάμεων της Διεθνούς Κοινότητας, να πάρουν πρωτοβουλίες.

Σε πρόσφατη, μάλιστα, ομιλία του είπε ότι η αδυναμία να ρυθμίσουν τις αγορές δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές εκρήξεις, εκρήξεις που ζούμε σε όλο τον κόσμο. Και είναι ένα στοίχημα για τη Δημοκρατία, να μπορούμε να βάλουμε την πολιτική, δηλαδή την απόφαση των λαών μας και των Κυβερνήσεών μας, υπεράνω των αποφάσεων των άναρχων αγορών. Και βέβαια, θα ήταν απαράδεκτο να προσπαθήσουν κάποιοι πολιτικοί στην Ευρώπη, η λύση που θα υιοθετηθεί, να είναι λύση που θα οδηγεί ξανά στην ξενοφοβία, στο ρατσισμό και στον ακραίο εθνικισμό. Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι μεγαλύτερη σύγκλιση, κατανόηση και αλληλεγγύη.

Αυτά είναι μερικά από τα σημεία πολιτικής τριβής που έχουν απασχολήσει τον Παπανδρέου και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχει διαφορετική πολιτική πρόταση από τους επίδοξους αρχηγούς κι όλους εκείνους που κατηγορούν τον Παπανδρέου;

Είναι χαρακτηριστικό πως όταν κάποια στιγμή ρωτήθηκε σχετικά ο Σκανδαλίδης από έναν συνάδελφο, έξω από την αίθουσα όπου συνεδρίαζε το άτυπο Πολιτικό Συμβούλιο, αυτός απάντησε: «Αυτά δεν ενδιαφέρουν τους δημοσιογράφους…»!

Είναι φανερό πλέον ότι ως επαρχιώτες συμπεριφέρονται οι δελφίνοι κι όλες οι παρεμβάσεις τους, κυρίως δια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπου καθημερινά ασκούνται στην αντιπαπανδρεϊκή ρητορεία, έχουν ως στόχο να λύσουν το υπαρξιακό τους πρόβλημα.

Στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου τα τέσσερα γνωστά στελέχη του Κινήματος που φέρονται και ως οι πιθανότεροι διεκδικητές της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, έθεσαν ζήτημα διαδοχής και επίσπευση των διαδικασιών. Πιο συγκεκριμένα, οι Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιάννης Μίχας και Ευάγγελος Βενιζέλος, μίλησαν ανοιχτά για την ανάγκη αλλαγής ηγεσίας. Και μάλιστα ζήτησαν να επισπευσθούν οι διαδικασίες. Τους έχει πιάσει τόση πρεμούρα που είναι ν’ απορεί κανείς για τη βιασύνη τους. Οι κομματικές διαδικασίες τι είναι; Το εξπρές του μεσονυκτίου; Θέλουν εν μια νυκτί να ξεμπερδέψουν (και με τον Παπανδρέου);

Επιπλέον, ο Βενιζέλος ζήτησε να έχουν εκκινήσει οι διαδικασίες έως τις 15 Ιανουαρίου και να έχει κλείσει το θέμα πριν την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Προφανώς είναι άσχετος, όπως και ο Λοβέρδος. Αν θέλουν αρχηγιλίκι, ας παραιτηθούν από την κυβέρνηση. Αλλιώς να μη βιάζονται. Θέλουν άρπα-κόλλα διαδικασίες; Όλοι αυτοί θέλουν τον απολογισμό να τον κάνει μόνον ο Παπανδρέου για τον εαυτό του. Αυτοί οι ίδιοι, τίποτε! Και είναι κρίμα ότι αναλώνονται στην προσπάθεια εξόντωσης του Παπανδρέου και ηθελημένα αγνοούν και παραλείπουν το έργο που επιτελέστηκε κατά τα δυο χρόνια διακυβέρνησης.

Αν απέτυχε η κυβέρνηση, απέτυχε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνεπώς απέτυχαν και οι υπουργοί, οι οποίοι δεν έδειξαν καμιά διάθεση παραίτησης. Διαφώνησαν με το Μνημόνιο, δεν παραιτήθηκαν. Διαφώνησαν με το Δημοψήφισμα, δεν παραιτήθηκαν. Διαφώνησαν και με άλλες αποφάσεις, και δεν παραιτήθηκαν! 

Τελευταία, θα έλεγα ότι αυτή η ομοβροντία δηλώσεων και συνεντεύξεων των δελφίνων, δημιούργησε μια άτυπη συνεργασία, συνομωσιολογικού τύπου, για να εξωθήσουν τονΠαπανδρέου για άλλη μια φορά στην παραίτηση. Κάπου ένιωσαν ότι την πρώτη φορά η παραίτηση από την πρωθυπουργία ουσιαστικά ήταν ένα είδος ανατροπής και περίμεναν στη γωνία για την οριστική εκπαραθύρωσή από το πολιτικό προσκήνιο.

Ουσιαστικά ήταν ένα πραξικόπημα που το θεωρούσαν μια εύκολη υπόθεση και που απέτυχε, όπως θ’ αποτύχει και οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια να αλώσουν το ΠΑΣΟΚ.

Ξεχνούν ότι ο Παπανδρέου, σύμφωνα και με το Καταστατικό, έχει δικαίωμα να παραμείνει στην προεδρία του Κινήματος άλλους έξι μήνες. Το άλλο είναι ότι ζήτησαν επίμονα να αποχωρήσει! Ρώτησαν τους οπαδούς, τα μέλη, τους φίλους του ΠΑΣΟΚ – αυτούς δηλαδή που έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο; Αλλά, αυτή η επιμονή τους να θεωρούν τους εαυτούς τους αρμόδιους να κρίνουν τον Παπανδρέου χρήζει ψυχιατρικής εξέτασης. Οι εφημερίδες για δικούς τους λόγους, τους αναφέρουν ως «κορυφαίους». Ωστόσο, μόνον κορυφαίοι δεν είναι, διότι η μέχρι τώρα πολιτική τους συμπεριφορά, τους κάνει να φαίνονται ως επαρχιώτες κομματάρχες!

Ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό της όλης ιστορίας είναι η περιώνυμη «ενότητα». Αυτή η καραμέλα πρέπει κάποτε να τελειώσει. Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται μια ψευδεπίγραφη ενότητα. Αυτοί που δεν μπορούν, καλό είναι να αποχωρήσουν, και το ΠΑΣΟΚ ας μείνει ένα συμπαγές κόμμα, έστω και με 15%. Στο κάτω της γραφής η κυβερνητική εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός. 

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος και πολύ περισσότερο ο Παπανδρέου να δώσει εξηγήσεις στο επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο και σε όσους επιζητούν μετά μανίας την απομάκρυνσή του από τον δημόσιο πολιτικό βίο της χώρας, είτε αυτοί είναι εκείνοι που «λιμπίζονται» τη θέση του στο κόμμα, είτε είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που φορτίζουν αρνητικά το κλίμα σε βάρος του Παπανδρέου.

Επιπροσθέτως, ας λάβουμε υπόψη ότι ο Παπανδρέου έδωσε «πράσινο φως» για ανασχηματισμό, εφόσον ο πρωθυπουργός το κρίνει αναγκαίο, ενώ σχετικά με το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών φέρεται να επανέλαβε ότι συνδέεται με την ολοκλήρωση του έργου της κυβέρνησης. Αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει ιστορική ευκαιρία να λάβει σημαντικές αποφάσεις για τα θέματα διαφάνειας, φοροδιαφυγής και λειτουργίας του πολιτικού συστήματος.